ห้าหมื่นปีก่อน ทะเลทรายซาฮาร่าเปียกชื้นและอุดมสมบูรณ์ ยุคหินในแอฟริกาเพิ่งเริ่มต้นขึ้น

ดาวหางที่ถูกลืมไปนานเพิ่งกลับมาสู่ท้องฟ้ายามค่ำคืนของโลก ปรากฏเป็นรอยเปื้อนยางลบจางๆ ที่บางคนมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าในบริเวณที่มืดที่สุด การจับภาพนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เมื่อพิจารณาว่านี่เป็นช็อตสุดท้าย (และครั้งแรก) ของคุณ มันอาจจะคุ้มค่าที่จะลองผู้เชี่ยวชาญชี้ว่าวันที่ 1 หรือ 2 ก.พ. ซึ่งเป็นวันที่ดาวหางจะเคลื่อนเข้าใกล้โลกมากที่สุด เป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุด แต่ด้วยกล้องสองตาหรือกล้องโทรทรรศน์ คุณอาจมองเห็นได้ตั้งแต่ตอนนี้

• บทความอื่น ๆ : laparolaalconsumatore.net

ดาวหางคืออะไร?แผนภาพดาวหางอย่างง่าย (นาซ่า) (นาซ่า)ดาวหางเป็นวัตถุขนาดใหญ่ที่ทำจากฝุ่นและน้ำแข็ง พวกมันโคจรรอบดวงอาทิตย์เป็นวงรี เร่งความเร็วเมื่อเข้าใกล้ดวงอาทิตย์ที่สุด (วัตถุที่เข้าใกล้ดวงอาทิตย์มากที่สุด) และช้าลงบ้างเมื่อถอยร่นไปยังขอบนอกสุดของระบบสุริยะ

ดาวหางทุกดวงมีคาบของตัวเอง หรือเวลาที่ใช้ในการโคจรจนครบและเริ่มต้นรอบใหม่ ดาวหางคาบสั้นอาจผ่านดวงอาทิตย์ทุกๆ 200 ปีหรือน้อยกว่านั้น ดาวหางดังกล่าวไม่ได้เดินทางออกไปไกลมากในระบบสุริยะ (โดยปกติจะไปถึงแถบไคเปอร์เท่านั้น หรือบริเวณที่เลยดาวเนปจูนออกไป) และเริ่มเดินทางกลับอย่างรวดเร็วกว่า

ดาวหาง “คาบยาว” ดวงอื่นๆ อาจใช้เวลามากถึง 250,000 ปีในการกลับมายังศูนย์กลางของระบบสุริยะอีกครั้ง วัตถุที่กล้าหาญเหล่านี้ทำงานบนวงโคจรที่พาพวกเขาไปยังเขตชานเมืองที่ห่างไกลของระบบ ซึ่งมักจะไกลกว่าดาวหางคาบสั้นถึง 50,000 เท่า ดาวหางคาบยาวเหล่านั้นประกอบกันเป็นกลุ่มเมฆออร์ต หรือกลุ่มเศษซากของดาวหางที่ขอบระบบสุริยะ

โครงสร้างของดาวหางแกนกลางที่เยือกแข็งของดาวหางหรือที่เรียกว่านิวเคลียส มักมีความกว้างน้อยกว่า 10 ไมล์ นั่นคือขนาดของเมืองเล็ก ๆ หรือปริมาตรของภูเขาที่ใหญ่โตมากเพียงลูกเดียว

ดาวหางร้อนขึ้นเมื่อเข้าใกล้ดวงอาทิตย์ นั่นทำให้น้ำแข็งบางส่วนระเหย กลายเป็นก๊าซ เมื่อก๊าซหนีออกจากดาวหาง มันก็สามารถพาฝุ่นไปด้วยได้ หย่อมก๊าซและฝุ่นรวมกันกลืนนิวเคลียสของดาวหางในเมฆที่รู้จักกันในชื่อ “โคม่า” จากนั้นจะไหลออกไปในรูปของหางที่โค้งอย่างแผ่วเบาการปลุกครั้งที่สองที่เรียกว่า “หางไอออน” ซึ่งเชื่อมโยงกับรังสีอัลตราไวโอเลตจากดวงอาทิตย์ทำให้อิเล็กตรอนกระโดดออกจากโคม่า มักจะชี้ตรงออกจากดวงอาทิตย์เนื่องจาก “ลมสุริยะ”

ข้อตกลงกับ Comet C/2022 E3 (ZTF) คืออะไร?ดาวหาง C/2022 E3 (ZTF) ถูกค้นพบโดยนักดาราศาสตร์สองคนเมื่อวันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2565 พวกเขากำลังใช้ Zwicky Transient Facility ซึ่งประกอบด้วยกล้องที่มีความไวสูงซึ่งติดอยู่กับกล้องโทรทรรศน์ Samuel Oschin ที่หอดูดาว Palomar ในเทือกเขา Palomar ของรัฐแคลิฟอร์เนีย

ณ จุดนั้น มันมีขนาดที่สลัวเกินกว่าจะมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า (หรือแม้แต่กล้องโทรทรรศน์ทั่วไป) เมื่อถึงเดือนพฤศจิกายน แสงจะสว่างขึ้นจนแทบจะมองเห็นได้ด้วยกล้องส่องทางไกลคุณภาพสูงสุดจากบริเวณที่มืด พบว่ามีระยะเวลาประมาณ 50,000 ปี